درب و پنجره آلومینیوم اصفهان
تاریخچه استفاده از آلومینیوم در صنعت ساختمان به اوایل قرن بیستم بازمی‌گردد، زمانی که این فلز سبک و مقاوم به‌تدریج جای خود را در میان مصالح ساختمانی باز کرد. در ابتدا، آلومینیوم بیشتر در صنایع هوافضا و نظامی کاربرد داشت، اما با پیشرفت فناوری‌های درب و پنجره آلومینیوم اصفهان استخراج و فرآوری، هزینه تولید آن کاهش یافت و امکان استفاده گسترده‌تر در حوزه‌های عمرانی فراهم شد. نخستین کاربردهای ساختمانی آلومینیوم به دهه ۱۹۳۰ میلادی برمی‌گردد، زمانی که از آن برای ساخت پنجره‌های سبک در ساختمان‌های تجاری و اداری استفاده شد. در آن دوران، ویژگی‌هایی مانند مقاومت در برابر زنگ‌زدگی، وزن کم و ظاهر براق آلومینیوم، توجه معماران مدرن را به خود جلب کرد. با آغاز دهه ۱۹۵۰، استفاده از آلومینیوم در نمای ساختمان‌ها، سقف‌ها، و درب و پنجره‌ها گسترش یافت و به‌ویژه در پروژه‌های بلندمرتبه و برج‌های تجاری، جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد. در دهه‌های بعد، با توسعه تکنولوژی‌های پوشش‌دهی درب و پنجره آلومینیوم اصفهان سطحی مانند آنودایزینگ و رنگ‌های پودری، آلومینیوم توانست تنوع رنگی و مقاومت بیشتری در برابر عوامل محیطی پیدا کند. این پیشرفت‌ها باعث شد تا آلومینیوم نه‌تنها به عنوان یک متریال فنی، بلکه به عنوان عنصری زیبایی‌شناسانه در طراحی معماری شناخته شود. در دهه‌های اخیر، با رشد معماری پایدار و توجه به مصالح قابل بازیافت، آلومینیوم به عنوان یکی از مصالح دوستدار محیط زیست مطرح شد. قابلیت بازیافت صددرصدی بدون افت کیفیت، آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای پروژه‌های سبز تبدیل کرده است. همچنین، در ساختمان‌های هوشمند و مدرن، آلومینیوم به دلیل سازگاری با سیستم‌های تهویه، نورپردازی و کنترل انرژی، نقش مهمی ایفا درب و پنجره آلومینیوم اصفهان می‌کند. در ایران نیز استفاده از آلومینیوم در صنعت ساختمان از دهه‌های ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ آغاز شد و به‌تدریج با ورود تکنولوژی‌های جدید، جایگاه خود را در پروژه‌های مسکونی، اداری و تجاری تثبیت کرد. امروزه، درب و پنجره‌های آلومینیومی در بسیاری از ساختمان‌های مدرن ایرانی به چشم می‌خورند و به دلیل دوام، زیبایی و عملکرد مناسب، انتخاب اول بسیاری از معماران و سازندگان هستند. این روند نشان می‌دهد که آلومینیوم از یک فلز صنعتی به یکی از عناصر کلیدی در طراحی و ساخت ساختمان‌های معاصر تبدیل شده است.